The power that made the body, heals the body.

30 augustus 2025
Leonardo da Vinci's Vitruvian Man inside a circle, surrounded by sketches on aged parchment paper.

Soms begint het met iets kleins. Een zin, een afbeelding, een gedachte die je niet meer loslaat.                                                                         


Zo was ik onlangs bij een chiropracticus. Aan de muur hing een eenvoudige, maar krachtige uitspraak: “The power that made the body, heals the body.” Een uitspraak van B.J. Palmer  -ontwikkelde chiropractie wetenschap tot een universitaire studie-


Ik merkte dat ik er niet zomaar langs kon kijken. Zoals zo vaak bij mij het geval is, werd ik er bijna naartoe gezogen. Woorden krijgen een andere lading, beelden voegen zich samen, en ergens diep vanbinnen ontstaat een beweging. Het is alsof er een verbinding wordt gelegd op een ander niveau – tussen tekst en ervaring, tussen zien en voelen.


Die gedachte bracht mij bij een ander symbool: de Vitruviusman van Leonardo da Vinci. Een iconische tekening die laat zien hoe de mens tegelijk onderdeel is van het meetbare én van het onbegrensde. In deze blog leg ik uit hoe die twee werelden elkaar raken, en wat dat ons vandaag kan zeggen over gezondheid, bewustzijn en levenskracht.


Als ik door iets diep aangeraakt wordt is meestal het begin van mijn proces: ik lees, ik kijk, en plotseling vallen losse puzzelstukken samen. Tekstfragmenten komen voorbij, visuele aspecten voegen zich in het verhaal, en dan móét het naar buiten. Zo ontstond ook deze blog: een poging om onder woorden te brengen wat er gebeurt wanneer een eeuwenoude afbeelding – de Vitruviusman – en een eenvoudige quote elkaar raken en samen een nieuw perspectief openen. 


De kracht die ons gemaakt heeft, kan ons ook genezen


Vitruviusman, zelfhelend vermogen en innerlijke levenskracht. De Vitruviusman is meer dan een anatomische studie alleen. De vitruviusman van Leonardo da Vinci is een van de meest iconische afbeeldingen uit de kunst- en wetenschapsgeschiedenis. Een man -de mens- met gespreide armen en benen, gevangen in een cirkel en een vierkant. Wie goed kijkt, ziet meerdere armen en benen, alsof de figuur tegelijk in beweging is.


Dit beeld symboliseert niet alleen anatomie en proportie, maar ook de verbinding tussen mens en universum. Het vierkant staat voor het aardse en meetbare, de cirkel voor het kosmische en oneindige. Precies daar, in dat kruispunt, staat de mens als beeld in een spiegel van het grotere geheel.


Het zelfhelend vermogen van het lichaam  

                                                                        

De Vitruviusman verbeeldt wat wij ook in woorden kennen: het lichaam bezit een Innate Intelligence, een aangeboren levenskracht die ons vormt en onderhoudt. Deze kracht – de bron die ons tot leven riep – is ook in staat om het lichaam te herstellen en te genezen, zolang blokkades worden weggenomen. Denk aan het immuunsysteem, wondgenezing of balans herstellen na ziekte. Dit zelfhelend vermogen is geen mystiek idee, maar een dagelijkse realiteit die in ons allen werkzaam is.


Oosterse filosofie en moderne inzichten  


Het idee van een innerlijke genezende kracht komt in vele tradities terug:


  • In Oosterse filosofieën spreekt men van Chi of Prana.
  • In de natuurgeneeskunde staat het zelf- herstellend vermogen centraal.
  • Ook de moderne integratieve geneeskunde benadrukt de samenhang tussen lichaam, geest en omgeving.


Voor sommigen is deze kracht puur biologisch te duiden, voor anderen is zij spiritueel – een verwijzing naar de natuur, tot God, of scheppingsenergie.


Vertrouwen in het lichaam


Dit perspectief is krachtig omdat het ons terugbrengt bij vertrouwen. Natuurlijk zijn artsen, therapieën en medicijnen soms noodzakelijk. Maar ze werken altijd in samenspel met de kracht die al in ons aanwezig is. Wie dit begrijpt, ziet gezondheid niet langer als iets dat enkel van buitenaf komt, maar als een proces van binnenuit. Een balans van voeding, energie, levensstijl en psyche, verbonden met iets groters dan onszelf: "Heel in al".


De Vitruviusman als tijdloze spiegel


De Vitruviusman is meer dan een kunstwerk. Hij is een spiegel die ons herinnert dat de mens niet alleen een lichaam is dat gemeten kan worden, maar ook een wezen dat verbonden is met het mysterie van het leven. Dezelfde kracht die ons vormde, werkt nog steeds in ons door. Dat inzicht opent ruimte voor herstel, groei en bewustwording.


Wat dit betekent voor ons leven vandaag

                                                                                                                                                                                                                                        De vraag is dan: wat doen we met dit inzicht?

In een wereld waar snelheid, productiviteit en controle vaak de boventoon voeren, vergeten we gemakkelijk dat het leven niet alleen maakbaar is. De Vitruviusman nodigt ons uit om stil te staan met de verbindingen vanuit het verleden, en te luisteren naar het lichaam zelf – naar signalen van vermoeidheid, spanning of juist vitaliteit.


  • Gezondheid wordt dan meer dan de afwezigheid van ziekte: het is een voortdurende balans tussen lichaam, geest en omgeving.
  • Zelfzorg krijgt een diepere betekenis: niet alleen zorgen voor het fysieke, maar ook voor rust, verbinding en zingeving.
  • Bewustzijn wordt een sleutel: hoe beter we onszelf leren kennen, hoe beter we de kracht die in ons werkt kunnen laten stromen.


Zo bekeken is de Vitruviusman geen tekening uit de Renaissance, maar een levend symbool dat ons ook vandaag iets te zeggen heeft. Hij roept ons op om onszelf te zien als deel van een groter geheel "Heel in al" – én als drager van een kracht die herstelt, vernieuwt en steeds opnieuw leven schept.


Visiewijszer slotgedachte


"Wat het leven schept, kan het leven ook herstellen. In onszelf ligt dezelfde bron die ons gevormd heeft, en die bron werkt nog altijd.
Herstel is geen terugkeer naar hoe het ooit was, maar een beweging naar wie je werkelijk kunt zijn. Het leven wijst steeds opnieuw wegen aan waar kracht en kwetsbaarheid elkaar ontmoeten, waar stilte spreekt en waar groei ontstaat.


Laat dit een uitnodiging zijn: onderzoek waar jouw bron spreekt, luister naar haar fluistering. Want telkens wanneer jij je verbindt met wat jou ooit tot leven riep, begint het leven opnieuw — in jou, door jou, met jou.


En misschien is dát wel de ware reis: niet de bestemming bereiken, maar telkens opnieuw ontdekken dat jij zelf de weg bént — in bewust zijn, in bewust-er zijn, in bewust worden.”






Wooden Trojan horse with text:
door John 18 oktober 2025
Er zijn leiders die zich presenteren als redders, maar in werkelijkheid duisternis brengen - niet met wapens, maar met woorden. Het Paard van Troje rijdt niet meer opgetrokken uit hout, maar bestaat uit macht, geld en illusie. En telkens weer doen we de poorten open. Er zijn leiders die zich presenteren als redder van het volk, maar in werkelijkheid het volk gijzelen. Niet met wapens, maar met woorden. Niet met bommen, maar met angst. Hun kracht ligt niet in wijsheid, maar in manipulatie. Ze spreken over vrijheid, maar bedoelen gehoorzaamheid. Spreken over waarheid, maar verspreiden verwarring. En miljoenen applaudisseren, zonder te beseffen dat ze langzaam hun eigen vrijheid opofferen. Donald Trump is daar een hedendaags voorbeeld van - een democratisch gekozen leider, het nieuwe Paard van Troje dat door de poorten van de democratie is gereden. Zijn pantser glimt van belofte, maar van binnen huist iets anders: een narcistisch systeem dat opleeft van bewondering en verering. Alles moet draaien om hem. Feiten buigt hij om, kaarten tekent hij over, geschiedenis herschrijft hij ter plekke. Niets lijkt hem te kunnen weerhouden. Er wordt smalend gelachen, en als iemand hem weerspreekt, word die onthoofd - niet met een zwaard, maar met woorden, vernedering of ontslag. Zijn macht berust niet op visie, maar op verleiding. Op het bespelen van angst, identiteit en trots. Zelfs oorlog is voor hem een onderhandelingsmiddel geworden: “Als jullie wapens bij ons bestellen, dan blijven wij aan boord. Doen jullie dat niet — dan trekken wij ons terug.” Zo verwordt morele verantwoordelijkheid tot handelswaar. De prijs van vrede wordt vandaag afgerekend in dollars. Het lijkt grotesk, maar het is dodelijk reëel. Wie zich verzet, wordt weggezet als vijand. Wie zwijgt, blijft in functie. Dat is geen leiderschap, dat is controle. Achter zijn gebalde vuist lopen touwtjes – niet die van leider, maar touwtjes als van een marionet die beweegt aan de hand van macht, geld en angst. En juist dat maakt hem zo gevaarlijk, omdat velen denken dat hij zelf de touwtjes in handen heeft. Maar hij is niet de eerste, en hij zal niet de laatste zijn. De geschiedenis heeft dit script eerder geschreven. Adolf Hitler werd ooit onthaald als een redder - een Messias voor een volk dat gebukt ging onder armoede, vernedering en wanhoop. Na de Eerste Wereldoorlog, het Verdrag van Versailles en jaren van inflatie en werkloosheid, hunkerde Duitsland naar richting en trots. Hij gaf het volk wat het wilde horen: orde, eenheid, herstel. Zijn woorden klonken als bevrijding, maar leidden naar onderdrukking. Geen strobreed werd hem in de weg gelegd om duisternis te verspreiden, precies in een tijd waarin men naar licht verlangde. De uitkomst van zijn verworven macht is schandelijk duidelijk geworden - een vernietigende erfenis die tot op de dag van vandaag voelbaar is, in wonden die moeilijk genezen, in herinneringen die waarschuwen, en in het collectieve besef hoe kwetsbaar vrijheid werkelijk is. En ook in onze tijd herhaalt het zich. Vladimir Poetin - ooit voorgesteld als stabiele staatsman, kroonprins en beschermer van traditie en orde - werd zelfs in het Westen met open armen ontvangen. In Nederland werd hij destijds met eerbetoon ontvangen - door onze toenmalige kroonprins én minister-president - terwijl zijn netwerk van bedrijven via gunstige fiscale routes hier werd ontlast, gefaciliteerd door onze eigen overheid. Het toont hoe diep en ver de macht van geld reikt: hoe welvaart en belangen ogen kan sluiten voor morele duisternis. Zolang de handel bloeit, lijkt niemand te willen zien wat er werkelijk gaande is. En toch is het nauwelijks te bevatten: zo kort na de schande van de Tweede Wereldoorlog herhaalt de geschiedenis zich - alsof we niets hebben geleerd. We zien opnieuw hoe één man, gedreven door macht, geld, en angst, een volk meesleept in een oorlog tegen waarheid en menselijkheid. En terwijl de wereld opnieuw worstelt met macht en machteloosheid, zien we hetzelfde patroon in een ander deel van diezelfde geschiedenis. En wie denkt dat zulke patronen tot het verleden behoren, hoeft slechts te kijken naar het heden. Israël - geboren uit het verlangen naar rust, vrede, en erkenning, uit de gruwel van vervolging, uit de littekens van eeuwenlange ontmenselijking - draagt nog altijd het gewicht van herinnering met zich mee. Maar waar pijn niet wordt geheeld, herhaalt zij zich. Wat ooit een roep om erkenning en veiligheid was, is in het huidige conflict met Palestina verworden tot een strijd waarin angst en vergelding elkaar blijven voeden. Een volk dat hunkerde naar rust, vrede, en erkenning, leeft nu in een werkelijkheid waarin muren worden gebouwd in plaats van bruggen. De wonden van het verleden lijken de toekomst te dicteren. De geschiedenis toont opnieuw haar bittere spiegel: dat wie zijn eigen lijden niet transformeert, het onbewust doorgeeft aan de ander. Er is geen rechtvaardigheid in herhaling. Er is slechts vergetelheid, vergelding, vermomd als bescherming. En zo wordt zichtbaar hoe de mensheid telkens weer struikelt over dezelfde steen - de steen van de angst om werkelijk te vergeven, te voelen, te doorleven en te doorzien. Het zijn mis-leiders, geen leiders. Ze spreken tot de angst van mensen, niet tot hun bewustzijn. Ze weten dat wie hunkert naar betekenis, vatbaar wordt voor de illusie van zekerheid. Zo wordt de geest verleid, het hart verdoofd en de waarheid vervormd tot een spiegel die slechts het ego weerspiegelt. Het Paard van Troje keert telkens terug - in nieuwe vormen, met nieuwe gezichten, in een nieuwe tijd. En steeds weer laat de mensheid de poorten open, omdat we lijken te vergeten hoe verleiding klinkt. Een leider die zichzelf ziet als de enige waarheid, vernietigt langzaam de ruimte waarin waarheid nog kan bestaan. De media worden verdacht gemaakt, de wetenschap wordt ondermijnd, de rechtspraak wordt uitgedaagd - allemaal zogenaamd in naam van het volk. Maar in werkelijkheid draait het om één ding: zijn beeld in de spiegel. Wat Trump doet, is niet uniek. Het is een patroon dat zich herhaalt in elke tijd waarin angst groter wordt dan inzicht. Netanyahu doet het, Poetin doet het, Xi doet het, en steeds meer kleine Trumps volgen het voorbeeld. Het narcisme van de macht is als een virus: het verspreidt zich waar bewustzijn afwezig is. En wij, wat doen wij? Wij zijn de poortwachters. Wij beslissen of het paard naar binnen mag, of dat we eindelijk durven zeggen: Tot hier, en niet verder. Bewustwording is geen zachte term. Het is geen zweverige oproep tot meditatie of zelfzorg. Het is de moed om te zien wat er werkelijk speelt - in onszelf én in de wereld. Wie zijn ogen sluit, voedt de schaduw. Wie kijkt, ontmaskert haar. De tijd van wegkijken is voorbij. Er is een grens tussen menselijkheid en machtswellust, tussen waarheid en waanzin, tussen leiderschap en verheerlijking. Die grens wordt niet bewaakt door regeringen, maar door mensen die wakker zijn. Het Paard van Troje staat al binnen. De vraag is niet of we het zien, maar wanneer we durven handelen. Reflectie Misschien is dit het moment om jezelf één vraag te stellen: Waar laat ik angst mijn oordeel bepalen, en waar laat ik bewustzijn spreken? Want elke keer dat wij kiezen voor helderheid, openheid en menselijkheid, verzwakt de macht van het masker. Dat is waar echte verandering begint - niet in het Witte Huis , maar in ons Eigen Huis . Echte verandering ontstaat niet in systemen, maar in mensen die durven zien én voelen waar het écht om gaat. Want systemen bewegen pas wanneer wij dat doen. Wanneer één mens besluit niet langer mee te gaan in wat leeg is, verschuift er iets in het geheel. Bewustwording is geen theorie, maar een daad van moed - de moed om jezelf te doorzien, te voelen waar je bent afgedwaald, en terug te keren naar wat echt is. Dáár begint de verandering die blijft. “De toekomst verandert niet door te wachten op een nieuw tijdperk, maar door nu het bewustzijn te zijn dat het oude doorziet. Wie de waarheid ontwijkt, kiest onbewust voor herhaling. Alleen bewustzijn doorbreekt de cirkel en opent de weg naar wat komen wil.” - Visiewijszer
Open book illuminated by a spotlight, pages glowing against a dark background.
door John 12 oktober 2025
Ron van Es over In de sterren het staat geschreven – een diepzinnig boek van John de Ruijter over bewustwording en innerlijke groei.
Meer posts